LAATSTE UPDATE VANUIT NIEUW ZEELAND: TERUGVLUCHT VANAF 16 APRIL

Na een aantal dagen zonder bericht van ons, hier de laatste update vanuit Christchurch, Nieuw Zeeland. Want donderdag 16 april vertrekken we hier.

Gisteren, maandag 13 april, heeft Gemma zich weer laten controleren in het ziekenhuis. Conclusie van de arts: netvlies zit goed op zijn plek, de gasbubble is helemaal verdwenen. Normaal gesproken had ze normaal kunnen zien. Helaas is de lens na de operatie volledig vertroebeld, waardoor haar gezichtsvermogen nog altijd heel beperkt is. Ze kan dus niet lezen, tv kijken, de weg oversteken, etc. En er is helaas weinig compensatie van haar rechteroog (5% zicht). Over een tijd zal ze in Maastricht weer geopereerd moeten worden. Hopelijk gebeurt dat snel, want voor zolang blijft de situatie zo.

De arts van het St. George’s Hospital – Southern Eye heeft in ieder geval een schriftelijke ‘fit to fly’ verklaring afgegeven. Waardoor we met de Alarmcentrale van de ANWB in de slag zijn gegaan om de terugreis te plannen. De mogelijkheden waren beperkt. Maar sinds vanmorgen is het zover.

Het reisschema staat hieronder. De tijden zijn de plaatselijke tijden. Het tijdverschil met Nieuw Zeeland bedraagt op dit ogenblik 14 uur.

16 april:

vlucht EK7580

20.30 uur: vertrek Christchurch naar Melbourne

22.15 uur: aankomst in Melbourne

Luchtvaartmaatschappij: Jetstar / Emirates

17 april:

vlucht EK409

02.40 uur: vertrek Melbourne naar Dubai

13.00 uur: aankomst in Dubai

Luchtvaartmaatschappij: Emirates

17 april:

vlucht EK149:

14.55 uur: vertrek Dubai naar Amsterdam

22.00 uur: aankomst in Amsterdam

Luchtvaartmaatschappij: Emirates

Vrijdagavond laat zijn we dus hopelijk weer thuis. Waarschijnlijk compleet gesloopt. Maar wel thuis. Hoe het moet met de reunie van zaterdag 18 april weet ik nu nog niet. Als het effe kan, ja…

EN VANDAAG IS DE WINTER INGEVALLEN IN NIEUW ZEELAND

Vannacht heeft het stevig geregend hier in Christchurch, na een frisse, maar zonnige dag. Toen we vanmorgen wakker werden en na het inpakken van de koffers (voor WEER een ander hotel) en naar het kantoor van APEX Car Rental reden om het huurcontract opnieuw bij te stellen, c.q. de eindafrekening te voldoen, zagen we tot onze verrassing in de omgeving van Christchurch alleen maar besneeuwde bergketens. Sprookjesachtig, dat wel. Een vroege inval van de winter hier. Raymond had ons al vroeg in de ochtend verrast met een foto van zijn balkon (via Whatsapp). Op zijn balkon een klein laagje sneeuw.

Vandaag (dinsdag 14 april) is het overdag vreemd genoeg weer tamelijk zonnig, er staat alleen een forse koude wind. En de temperatuur komt niet boven de 12 graden uit.

VOORLOPIGE TERUGBLIK OP ZES WEKEN NIEUW ZEELAND

Onze eerste weken waren absoluut overweldigend: een imponerend land met aardige mensen. Een relaxte sfeer. Nagenoeg het hele South Island (Zuidereiland) bereist, voor een deel ook samen met Raymond. Kort voor onze oversteek naar het North Island (Noordereiland) kwamen helaas de oogproblemen met Gemma. Een verschrikkelijke wending in een heel relaxte vakantie. De oogproblemen, de operatie en de nazorg vulden de laatste drie weken, maar dat gaf tegelijkertijd mogelijkheden voor een heel ander soort vakantie. Een periode om het echte Nieuw Zeeland, en de Nieuw Zeelanders goed te leren kennen. We zijn zelfs weer vier dagen terug gegaan naar Raymond, en ook weer samen met hem uitstapjes gemaakt.

Tegelijkertijd moesten we ervaren dat de afstand van huis (20.000 kilometer) meer is dan alleen het aantal kilometers. Communicatie met SOS International en de Alarmcentrale van de ANWB verliep nog het beste via de ‘ouderwetse mail’, want die trekt zich niks aan van tijdsverschil.

In de afgelopen drie weken hebben we ook regelmatig geskypt met Raymond, Maurice, Karlijn en Lucien. En zelfs met Little Emma, die verrast opkeek als ze twee tekenfilmfiguren op het schermpje zag verschijnen. Maar er waren blikken van herkenning, ook al gaf ze dat met woorden nog niet toe. Maurice en Lucien hebben ook van daaruit regelmatig dingen voor ons geregeld, en daar zijn we ze dankbaar voor.

Binnenkort hopen we ze in Grubbenvorst weer live te kunnen zien. En moeten we om Raymond te zien ons weer ‘behelpen’ met Skype. Leuk om met eigen ogen gezien te hebben hoe hij leeft en werkt in Dunedin. En bewondering voor hem hoe hij het allemaal klaar speelt, want het is een grote stad met de steilste straten die ik ooit in een stad gezien heb. En dan te bedenken dat hij die elke dag op en af loopt. Zijn wonder dat hij na een jaar de kuiten heeft gekregen van Crocodile Dundee. Raymond maakte onze vakantie nog aparter dan die al was.