Na een aantal dagen zonder
bericht van ons, hier de laatste update vanuit Christchurch, Nieuw Zeeland.
Want donderdag 16 april vertrekken we hier.
Gisteren, maandag 13
april, heeft Gemma zich weer laten controleren in het ziekenhuis. Conclusie van
de arts: netvlies zit goed op zijn plek, de gasbubble is helemaal verdwenen.
Normaal gesproken had ze normaal kunnen zien. Helaas is de lens na de operatie
volledig vertroebeld, waardoor haar gezichtsvermogen nog altijd heel beperkt
is. Ze kan dus niet lezen, tv kijken, de weg oversteken, etc. En er is helaas
weinig compensatie van haar rechteroog (5% zicht). Over een tijd zal ze in
Maastricht weer geopereerd moeten worden. Hopelijk gebeurt dat snel, want voor
zolang blijft de situatie zo.
De arts van het St.
George’s Hospital – Southern Eye heeft in ieder geval een schriftelijke ‘fit to
fly’ verklaring afgegeven. Waardoor we met de Alarmcentrale van de ANWB in de
slag zijn gegaan om de terugreis te plannen. De mogelijkheden waren beperkt.
Maar sinds vanmorgen is het zover.
Het reisschema staat
hieronder. De tijden zijn de plaatselijke tijden. Het tijdverschil met Nieuw
Zeeland bedraagt op dit ogenblik 14 uur.
16 april:
vlucht EK7580
20.30 uur: vertrek Christchurch
naar Melbourne
22.15 uur: aankomst in
Melbourne
Luchtvaartmaatschappij:
Jetstar / Emirates
17 april:
vlucht EK409
02.40 uur: vertrek
Melbourne naar Dubai
13.00 uur: aankomst in
Dubai
Luchtvaartmaatschappij:
Emirates
17 april:
vlucht EK149:
14.55 uur: vertrek Dubai
naar Amsterdam
22.00 uur: aankomst in
Amsterdam
Luchtvaartmaatschappij:
Emirates
Vrijdagavond laat zijn we
dus hopelijk weer thuis. Waarschijnlijk compleet gesloopt. Maar wel thuis. Hoe
het moet met de reunie van zaterdag 18 april weet ik nu nog niet. Als het effe
kan, ja…
EN VANDAAG IS DE WINTER
INGEVALLEN IN NIEUW ZEELAND
Vannacht heeft het stevig
geregend hier in Christchurch, na een frisse, maar zonnige dag. Toen we
vanmorgen wakker werden en na het inpakken van de koffers (voor WEER een ander
hotel) en naar het kantoor van APEX Car Rental reden om het huurcontract
opnieuw bij te stellen, c.q. de eindafrekening te voldoen, zagen we tot onze
verrassing in de omgeving van Christchurch alleen maar besneeuwde bergketens. Sprookjesachtig,
dat wel. Een vroege inval van de winter hier. Raymond had ons al vroeg in de
ochtend verrast met een foto van zijn balkon (via Whatsapp). Op zijn balkon een
klein laagje sneeuw.
Vandaag (dinsdag 14 april)
is het overdag vreemd genoeg weer tamelijk zonnig, er staat alleen een forse
koude wind. En de temperatuur komt niet boven de 12 graden uit.
VOORLOPIGE TERUGBLIK OP
ZES WEKEN NIEUW ZEELAND
Onze eerste weken waren
absoluut overweldigend: een imponerend land met aardige mensen. Een relaxte sfeer.
Nagenoeg het hele South Island (Zuidereiland) bereist, voor een deel ook samen
met Raymond. Kort voor onze oversteek naar het North Island (Noordereiland)
kwamen helaas de oogproblemen met Gemma. Een verschrikkelijke wending in een
heel relaxte vakantie. De oogproblemen, de operatie en de nazorg vulden de
laatste drie weken, maar dat gaf tegelijkertijd mogelijkheden voor een heel
ander soort vakantie. Een periode om het echte Nieuw Zeeland, en de Nieuw
Zeelanders goed te leren kennen. We zijn zelfs weer vier dagen terug gegaan
naar Raymond, en ook weer samen met hem uitstapjes gemaakt.
Tegelijkertijd moesten we
ervaren dat de afstand van huis (20.000 kilometer) meer is dan alleen het
aantal kilometers. Communicatie met SOS International en de Alarmcentrale van
de ANWB verliep nog het beste via de ‘ouderwetse mail’, want die trekt zich
niks aan van tijdsverschil.
In de afgelopen drie weken
hebben we ook regelmatig geskypt met Raymond, Maurice, Karlijn en Lucien. En
zelfs met Little Emma, die verrast opkeek als ze twee tekenfilmfiguren op het
schermpje zag verschijnen. Maar er waren blikken van herkenning, ook al gaf ze
dat met woorden nog niet toe. Maurice en Lucien hebben ook van daaruit
regelmatig dingen voor ons geregeld, en daar zijn we ze dankbaar voor.
Binnenkort hopen we ze in
Grubbenvorst weer live te kunnen zien. En moeten we om Raymond te zien ons weer
‘behelpen’ met Skype. Leuk om met eigen ogen gezien te hebben hoe hij leeft en
werkt in Dunedin. En bewondering voor hem hoe hij het allemaal klaar speelt,
want het is een grote stad met de steilste straten die ik ooit in een stad
gezien heb. En dan te bedenken dat hij die elke dag op en af loopt. Zijn wonder
dat hij na een jaar de kuiten heeft gekregen van Crocodile Dundee. Raymond
maakte onze vakantie nog aparter dan die al was.