DE ZOMER BREEKT LOS IN CHRISTCHURCH

Morning showers, then fine spells, hadden ze voorspeld. Het klopt maar ten dele. 's Nacht om 1 uur barst er een moesson los, roffelt op het dak. Daar blijft het de hele nacht nog zowat regenen. Bij het opstaan: droog, maar bewolkt. Maar al na het copieuze ontbijt (zalm, scrambled eggs, smoothies en geroosterd brood) brekt de zon door. En dat zal de hele dag zo blijven. Bijna 24 graden, met een soms stevig briesje. zeewind. Goed te hebben.

Het is zowat 1 mile lopen naar de rand van het centrum.Gisteravond hadden we al gezien dat veel huizen in onze Papanui Road nog in de steigers staan. En dat er veel lege plekken zijn, waar duidelijk nog sporen van vroegere huizen te bespeuren zijn. Maar het centrum van de stad blijkt het hardst getroffen door de Grote Aardbeving in de nacht van 3 op 4 september 2010. Het moet er destijds uitgezien hebben als Dresden na het alles verwoestende bombardement door de geallieerden. Volledige kaalslag. Op dit ogenblik wordt er hard gebouwd aan de wederopbouw van Christchurch. Overal steken de bouwkranen de lucht in. Om een nieuw ineenstorting tegen te gaan worden alle gebouwen earthquake proof gemaakt. Funderen palen gaan tientallen meters de grond in. Want aardbevingen, daar leven ze mee hier. Alleen die van 2010, 7,4 op de schaal van Richter, dat was wel een hele heftige.

Om de benen wat rust te gunnen nemen we een van de vele oude trams die die stad doorkruisen, en hun rondjes rijden om het centrum. De hele dag in- en uitstappen voor 20 kiwi-dollars p.p. Op plekken waar je uit wilt stappen om wat te bekijken, doe je dat. Even later stap je weer op. Hop on, hop off. Overal zitten de terrassen vol. Vaak hebben ze wat stalen containers op elkaar gestapeld: weer een nieuwe koffiebar! En op veel plekken live muziek. Christchurch viert zijn zondag. Zoals in de Botanic Gardens, liggend op het gazon. Of in de schaduw van de standbeelden van Queen Victoria of James Cook. Legendarisch aanbeden in de stad.
De kathedraal ligt er gesloopt bij. Ineengestort. En er is blijkbaar geen geld genoeg om de restauratie in gang te zetten.Cathedral Quare doet zijn naam geen eer meer aan. De natuur heeft het er beter afgebracht. De Avon, een klein riviertje dat de stad doorkruist, doet alsof er nooit wat gebeurd is. En de gigantische bomen in de Botanic Gardens laten ziech door niks van hun stuk brengen. 

We vinden tijd om het Canterbury Museum te bezoeken. Een allegaartje in een uit 'Engels' graniet opgetrokken gebouw. Een flink deel is er gereserveerd voor de Maori cultuur.Tegnover het gigantische gebouw staat de Bridge of Rememberance nog in de steigers. Het moet weer in oude glorie herrijzen, want de Nieuw Zeelandse militaire die voor de Queen in de Eerst Wereldoorlog in Europa gesneuveld zijn, moeten herinnerd blijven. De Kiwi's gaan daar voor zorgen. Net zoals hel Christchurch uit zijn as aan het herrijzen is.

De fraaiste straat in het centrum is ongetwijfeld New Regent Street. De winkeltjes, bars en andere verkooppunten zijn er gehuisvest in Zuurstokkleurige pandjes. Engels Anton Pieck stijl, zou je het kunnen noemen. Het is er druk.En dat zal de hele dag zo blijven, zo te zien.
Aan het einde van de middag worden de poten stram. En het is nog kilometers lopen naar onze Papanui Road. We halen het niet zonder een pauze. Die wordt ingelast op nog geen 200 meter van 'huis'. Daar woont Merry Thai. En die baat een restaurant uit. Nooit zwaar op de maag. Naar binnen dus.