VOOR EEN ZWAVELBAD NAAR HANMER SPRINGS

Het is droog gebleven vannacht. En ook bij het vroege opstaan (we krijgen 415 kilometer voor de kiezen) is het droog. Bewolkt, maar minder zwaar dan gisteren. Dat zal de hele dag min of meer zo blijven, maar in de loop van breekt ook de zon zo nu en dan fel door. Om 9.00 uur zijn we on the road. Volle tank.

Er is nog weinig verkeer op de weg, maar echt opschieten doet het de eerste uren niet: veel bochtenwerk, steeds vaart minderen, afremmen. Het lijkt soms wel een achtbaan waar je overheen rijdt. We scheren langs de Westcoast en zien flarden van de Tasmanzee. Tot aan Hokitika, na een paar honderd kilometer, doen we het nagenoeg zonder stop. Daar drinken we koffie. En duiken even in de lokale industrie: jade carving. De mooie groene steen glimt je in alle soorten en maten tegemoet. Annex zijn de werkplaatsen te bekijken, waar werknemers bezig zijn de stenen de snijden en te polijsten.

Verder. Ross is opnieuw een oud gouddelvers-stadje. Net als veel andere dorpen hier in Nieuw Zeeland is ook Ross 1 lange straat met saloons, een kleine winkel, een lodge en een tankstation. Cowboydorpen. Gammele houten huizen, slecht in de verf. Veranda’s. Oude huisraad in de voortuin. Tuin?

Na Greymouth slaan we rechtsaf het binnenland in. Honderden kilometers regenwoud  zien we volledig andere landschappen voor ons opdoemen. Droger is het ook. Veel droger. De overal aanwezige grote borden (een soort windrozen) die de niveau van het brandgevaar aangeven staat constant op EXTREME.

Andere zaken blijven hetzelfde, zoals de tientallen rivieren die zich in ijltempo naar de kust spoeden. Met regelmaat rijden we dus over one lane bridge Baileybruggen. Soms vormen de bergstromen ongelooflijk brede lagunes voor bergpuin. De oevers zijn steppen, begroeid met hoogopgaand dor gras. Wuivend geel.

En nog droger wordt. En de rivierbeddingen nog breder. Het water is paarzaam. De keienmassa imponerend. Da schaduwen worden langer. De bergen donkerder. Het neigt naar het einde van de middag. Stoppen regelmatig om de indrukwekkende natuur beter te laten doordringen. Vlak voor Hanmer Springs, het loopt tegen 4 uur, belandt je hoog boven de meanderende rivierstromen. Het uitzicht is er weergaloos.

Het onderkomen voor de twee komende dagen in het Spa Lodge Motel is eenvoudiger dan bij de Fox Glacier. Vergane glorie een beetje, neigend naar oud geworden hippievolk. En voor het eerst ook gehorig. Niet dat we alles van de bejaarde buren kunnen volgen, maar toch. En die zitten net naast ons, terwijl driekwart van de lodge leeg staat.

Hanmer Springs oogt rustig, veel lodges en bars en eetgelegenheden. Alles overheersend in het dorp is het grote Spa complex. Maar dat is voor morgen.

’s Avonds eten we in, volgens de Lonely Planet gids, de beste bar en eettent van dit kuuroord: Monteith’s Brewery Bar. Volgens de reisgids the best pub in town. Features lots of diofferent Monteith’s Beers to full meals. Live musicians kick off from 4pm Sundays. Mar vandaag is het mandag, geen zondag helaas.

De tent zit afgeladen vol. De potten bier zijn groot, tot wel anderhalve liter. Tot de rand gevuld. Ik laat me ook maar een stevige Dark Monteith’s vullen. Wolph houdt het bij koele witte wijn. En even later tovert de kok een plateau spiezen met vlees voor Wolph, en voor mij een houthakkersbord vol fish & chips. Een onbeschaamd hoog opgetaste stapel onverantwoord voedsel.

Over houthakkers gesproken. De grote tv-schermen laten alleen maar beelden zien van gebodybuilde houthakkers zien die het tegen elkaar opnemen in verschillende disciplines: boomstammen doorhakken, met een kettingzaag schijven hout van de stam zagen, met een bijl op een roos gooien (een soort dart voor stoere jongens).

De afgewerkte stamkroegjongens geven commentaar. Ze werken in de bouw van weer een volgende logde of winkelcentrum in Hanmer Springs. Je kunt hier zo aan het werk zagen we op borden op de bouwterreinen: builders gezocht.

De volgende ochtend staat de zon al vroeg voor de deur. Het zal zo’n 24 graden worden hier. Om een uur of half elf melden we ons bij de Hanmer Springs Thermal Pools. Hoewel we eerst de ‘foute’ ingang te pakken hebben. Gestroomlijnde dames ontvangen je daar met alle egards voor een Smoothing Sugar Scrub Body Experience, c.q. een Detox Body Cocoon of een Thermal Gel Wrap and Facial Ritual, respectievelijk voor 175, 165 of 190 Kiwi-dollars. Totale duur van de behandelingen: 80 minuten.

We worden doorverwezen naar de Thermal Pools. En niet veel later liggen we daar in de Rainbow and Rock Pools (33-37 graden), in de grote bak voor Aqua Therapy (37-39 graden; ‘Adults only’) en de Sulphur Pools (40-42 graden). Alles borrelt. Opvallend veel 65-plussers of nog hoger van leeftijd hebben zich voor hun algehele revitalisatie in deze rond, hexagonale en andere geometrische bakken gestort. Keurig onder submarine zitbankjes. Uiteraard gaan we ook voor de zwavelbaden. Wie wil er nou eens niet in naar rotte eieren stinkend warm water zitten. Bijna gevleugeld klapwieken we even later de bak uit. Het Lourdes-wonder lijkt geschiedt. Alle lichaamsopeningen gereinigd, alle zonden uitgerookt.

Eigenlijk word je van zo’n dag niks doen meer lamlendig dan je het schompes lopen tegen de Franz Josef Glacier. Morgen weer gewoon on the road. Voor straf vanavond niet naar de Monteith’s Brewery Bar. Wolph kookt en bakt zelf op het elektrische fornuis van onze Lodge. Ten opzichte van gisteravond wordt het Haute Cuisine. En de wijn die we gisteravond nog in de supermarkt hier gekocht hebben is ook nog niet eens op. Feest, dus. Alleen gaat om 18.00 uur het brandalarm af. Wat er loos is, weten we voorlopig niet. De brandweerkazerne ligt hier op nog geen 100 meter vandaan.